Nešto se opasno „zakuhalo“ na Zapadnom Balkanu, kao jednom od vrlo aktivnih bojišta hibridnog rata u Evropi. Promjena se posebno osjeća u zvaničnoj retorici iz Beograda.
Vučić i njegova ekipa se polako, ali sigurno politički udaljavaju od Rusije i Putina! Teško se, naime, može braniti dosadašnja politika iz pozicije „geopolitičkog ruskog ostrva“ u potpunom okruženju NATO saveza i EU.
Proces se još namjerno odugovlači kako se ne bi izazvao nagle, pa moguće i posljedično opasne reakcije u rusofilnom dijelu srbijanske javnosti. Čini se da je generalni plan već uveliko dogovoren, a da je nova retorika o EU kao konačnom cilju Srbije i osudi ruske invazije u Ukrajini samo pažljivo planirana realizacija dogovorenog „na terenu“.
Medijska „artiljerijska priprema“ je izvršena preko Vučiću odanih tablodia, koji su na opšte iznenađenje njihove čitalačke publike počeli javno da propitkuju politiku ruskog predsjednika, a što je do prije nekog vremana bila potpuno nezamislivo!
Proces transformacije političkog narativa Vučića i njegovih ljudi je takao i službeno počeo, pa premijerka „na daljinski“ Ana Brnabić javno izjavljuje da je evropski put Srbije „danas važniji, nego ikada i da predstavlja garant mira, stabilnosti i napretka za sve građane”.
U ponešto soc-realitičkom stilu prenošenja važnih poruka javnosti, Brnabnić dodaje i da je “Evropa naša (srbijanska op.aut.) prošlost, sadašnjost i budućnost“.
I Vučić sada otvoreno priznaje da je EU „glavni i najvažniji partner“ Srbije, a u javnu političku arenu je uveo i ponešto zamaskiranu, ali zato zanimljivu kritiku Putina, zbog čijih je izjava, tvrdi Vučić, pozicija Srbije “nikad teža”, kao i da je “dodatno komplikovana”.
Vučić je Putina zaobilazno optužio za, ni manje ni više, nego za neku vrstu priznanja Kosova kao nezavisne države, a to je u srbijanski nacionalističkim krugovima ozbiljana „politička anatema“.
Novo Vučićevo presvlačenje je uveliko počelo, ali je sada najvažnije pitanje na kojim se temama i pitanjima srbijanski predsjedink „našao“ sa Zapadom – odnosno SAD i EU? Šta je to Vučiću ponuđeno kao izlazna strategija za napuštanje „Putinovog konvoja“?
Zapad to uvijek radi na način da ponudi dvije opcije.
Jednu koja uključuje surove kazne, pa i moguće vrlo snažne sankcije (iste kao i Rusiji!), dok sa druge strane nudi podršku za projekte, koji su od interesa za one koji se treba „ubijediti da preplivaju“. Dobra stara politika „mrkve i štapa“.
Šta bi to moglo biti u slučaju Srbije da i Vu(čić)k i ovce budu na broju?
Sve se opet vrti oko
Kosova, ali i budućnosti Srbije koja najvećim dijelom zavisi od pomoći i
investicija Zapada. Po svemu sudeći Zapad je, između ostalog, spreman“ i
podržati Vučićevu ideju „Otvorenog
Balkana“, kao svojevresnog „vježbališta“
zemalja regiona za euro integracije, gdje granice više ne bi bile toliko važne. Za Srbiju je to važan projekat.
Svojevrsna „mala balkanska EU praksa“, preko koje bi se vrlo elegantno riješila pitanja granica, otvorila svima potrebna ekonomska saradnja, ali i upakovalo više drugih „škakljivih pitanja“.
Poput recimo neformalnog priznanja Kosova kroz projekt "Otvorenog Balkana".
Srbija ne bi formalno priznala Kosovo, ali bi sama činjenica da Kosovo ovoj novoj asocijaci pristupa kao jedna od država bila jasan signal da je Srbija “progutala žabu“ i napravila korak, koga dugo odlaže ili mu se otvoreno protivi.
Da u tome itekako ima „ono nešto“ svjedoči i podrška ideju Otvorenog Balkana premijera Crne Gore Dritana Abazovića, koji tvrdi da bi od toga, pazite sada, „najviše koristi moglo imati Kosovo“!
Srbija možda još nije uvela klasične sankcije Rusiji, ali je sve ostalo itekako na fonu „nove geopolitičke paradigme“, nakon koje se završava beogradsko sjedenje na dvije stolice.
Politika se lagano, ali sigurno mijenja u Beogradu. Relanosti postaju upravo proporcijalno važnije stepenu sve jače angažovanosti Zapada na Balkanu.
Vučić jako dobro
zna da je Mrkva na stolu – štap je u zraku, dok je sve slabija Rusija, ipak
predaleko..."za ideale ginu budale"...
Nema komentara:
Objavi komentar